کسی که به حبس می بره آدمو

نمی دونه دلواپسی می گیره

یه مادر که دلتنگ فرزندشه

نبینه جگر گوشه شو

می میره *

تمام این چهار سال یک طرف

لحظه خبر سفر مادر

یکطرف...

امروز سکسکه ام گرفته بود

هفت قلپ آب خوردم

سکسکه ام بند آمد 

گریه ام گرفت 

یاد مادرم افتادم **

نگاه کن

هنوز از رفتنت می لرزم

مثل شاخه ای

که یک جا پر کشیده اند

تمام پرندگانش ***

آخر نوشت :

حس و حالم خوش نیست ...

*ترانه حبس ابی

**آرش نصیری

*** ساناز مصدق

"به کجا برم غمت را

چو تو دست من نگیری

به چه طاقت آورم من

که بمانم و بمیری

همه اشک می فشانند

که تو را ز دست دادند

همه درد من از آن است

که ندیدمت به پیری"

به بهانه سالگرد سفر پدری که چون من فراموش شده ...

پدر ! دل گرفته ام بیشتر گرفت

از غریبی ات در سالروزت ...

"به قفس سوخته گیریم که پر هم بدهند

ببرند از وسط باغ گذر هم بدهند

حاصل این همه سال انس گرفتن به قفس

تلخکامیست اگر شهد و شکر هم بدهند

همه ی غصه ی یعقوب ازین بود که کاش

بادها عطر که دارند خبر هم بدهند

ما که هی زخم زبان از کس و ناکس خوردیم

چه تفاوت که به ما زخم تبر هم بدهند

قوت ما لقمه نانی است که خشک است و زمخت

بنویسید به ما خون جگر هم بدهند

دوست که دلخوشی ام بود فقط خنجر زد

دشمنان را بسپارید که مرهم بدهند

خسته ام مثل یتیمی که ازو فرفره ای

بستانند و به او فحش پدر هم بدهند..." *

خسته ام ...

* حامد عسکری

بگذریم ...

دلم فریاد می خواهد

ولی در انزوای خویش

چه بی آزار

با دیوار نجوا می کنم هر شب

* محمد علی بهمنی ، تصنیف چه آتش ها از همایون شجریان

"من چه می دانستم

دل هر کس دل نیست *

" غریبانه روز تولدی" را سپری کردم. آن هم در شهری!! که هیچ کس به زبان من صحبت نمی کند.

ابرها

گاهی پرنده می شوند

گاهی شکل های دیگر

و گاه گاهی که به ندرت

شبیه من می شوند

می بارند**

آخر نوشت :

خسته ام....

* حمید مصدق

** ناصر رعیت نواز